استاد سید علی صالحی :

میخواستم چشم های تو را ببوسم

تو نبودی ، باران بود...

***

تو را به خدا بگذارید

هر کسی هر چه دلش خواست

لااقل در خواب ببیند ...

***

چقدر این دوست داشتن های بی دلیل

خوب است

مثل همین باران بی سوال

که هی میبارد ...

***

حالا که آمدی

حرف ما بسیار

وقت ما اندک

آسمان هم که بارانی ست !

***

من از عطر آهسته هوا میفهمم

که تو باید تازه گی ها

از اینجا گذشته باشی ...

***

ما نباید بمیریم

رویاها بی مادر میشوند !

***

باید زنده بمانیم

 هنوز هم باران هست !

***

من هنوز نمیدانم چرا غروب هر پنجشنبه

گریه ام میگیرد !!!

***

نم نم بارانی که بیاید

همه ی دنیا مال خودمان میشود ...

***

حالا بخواب

تا فردا صبح

فرصت برای گریستن بر این روزگار بسیار است

***

من گاهی اوقات مجبورم

به آرامش عمیق سنگ حسادت کنم

چقدر خیالش آسوده است

چقدر تحمل سکوتش طولانی ست ...

***

ای کاش

یکی بیاید که وقت رفتن ، نرود ...